یکی از معارف ناب و بی بدیل قرآن مجید شناسایی دقیق مرگ و و زندگی بعد از آن است.
اگر مرگ به خوبی شناخته شود، نه اضطراب زاست و نه باعث افسردگی می شود،
بلکه باعث نشاط و انرژی مثبت برای حرکت در مسیر حق خواهد شد!
قرآن کریم اصرار دارد که تنها ترین دشمن بشر فقط و فقط مرگ است .
ریشه تمام ترسها به مرگ ختم می شود؛ اگر از بیماری می ترسیم به خاطر
این است که ما را به مرگ تهدید می کند یا باعث مرگ زود رس می شود؛ اگر از مار و عقرب و...
می ترسیم به خاطر اینکه با جان ما بازی می کنند و یا اگر از دشمن خارجی می ترسیم به خاطر
این است که ممکن است در درگیری با آنها کشته شویم و به حیات ما خاتمه دهد و...
اما جالب اینکه نظر قرآن این است که ما مرگ را در درون خودمان هضم و نابود می کنیم .
قرآن در این زمینه می فرماید:
«کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ »1
یعنی ما چشنده مرگ هستیم و او (مرگ)از بین خواهد رفت چون ذائقه اسم فاعل است.
به عبارت دیگر ما مرگ را مثل یک لیوان شربت می نوشیم . البته که این شربت برای بعضی ها
تلخ و برای بعضی ها شیرین و لذت بخش است.
به این دلیل ما در سیره خوبان الهی می بینم ، وقتی امام حسین علیه السلام در آن حادثه دلخراش
کربلا از حضرت قاسم نوجوان بنی هاشم که اصرار بر شهادت دارد سوال از مرگ و شهادت به میان
می آورد ،با وجود کمی سن ولی رشد یافته مکتب وحی ؛می فرماید :
مرگ در نزد من از عسل هم شیرین تر است!!!!!!!2
دلیل عقلی آن هم واضح است چون دنیای بزرگتر از این دنیا و با امکانات بسیار بهتری در انتظار ماست.
هر انسان عاقلی دوست دارد از امکانات فاخرتر و شیک تری استفاده کند فقط مشکل ضعف شناخت
آن دنیاست که قرآن و خاندان وحی به خوبی آن را برای ما معرفی کرده اند.
1- ال عمران ؛185
2- کتاب مدینة معاجز نوشته سید هاشم بحرانی متوفی به سال 1107 هجری قمری است.
