یک قانون کلیدی در تمام علوم وجود دارد و آن این است که هر چه انسان به
منبع دست اول و اصیل نزدیکتر باشد ، خطا و اشتباه کمتری برای رسیدن به هدفش
وجود دارد. مثلا یک دانش آموز هر چه به معلم یا کتاب نزدیکتر باشد ، موفقیت و یادگیری
علم و دانش برای او بیشتر خواهد بود. یک محدث و روای هر چه به دوران امام معصوم نزدیکتر باشد
درصد کمتری برای نقل حدیث خواهد داشت . یک انسان با ایمان هر چه به خداوند نزدیکتر باشد ،
خطا و گناه کمتری مرتکب خواهد شد. ماه مبارک رمضان که فلسفه وجودیش برای کسب و ذخیره
تقوی در دل ماهها جای گرفته است ، هر چه انسان مراقبت بیشتری داشته باشد به همان میزان به
تقوی بالاتری خواهد رسید و در نتیجه لذت بیشتری از معنویت خواهد برد.
تقوی که دستاورد بزرگ ماه مبارک است به عنوان صندوق و پشتوانه تمام کارها انسان محسوب می شود .
تقوی در خانواده باعث کاهش اختلافات خانوادگی و در نتیجه کاهش طلاق می شود .
تقوی در سیاست باعث می شود که حب باند و جناح خود ، انسان را از جاده انصاف و سلب حیثیت بی جهت
افراد نگه دارد .
تقوی در اقتصاد باعث دوری از اسراف و تجمل گرایی ومدگرایی کاذب و .....مومنان می شود .
و....
به هرحال تقوی این هنر را دارد که هر کس به اندازه دارا بودن آن خود را به همان اندازه از خطا و انحراف باز دارد.
این انرژی بزرگ الهی که هر سال در ماه مبارک رمضان برای مومنان روزه دار قابل شارژ شدن است ، می تواند از
افراد کوچه بازاری گرفته تا رییس و مسئولان را در یازده ماه دیگر تقویت معنوی کرده و آنها را نگه دارد به شرطی
که خود را در معرض نور این منبع قرار دهند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: اهل نجات کسی است که در گرفتن و دادن، تقوای الهی را در نظر گیرد
و به ریسمان وَرَع چنگ زند و مردم در این دو خلصت دو دسته اند: خاص و عام. گروه خاص در ریزه کاری های
ورع می نگرد، پس چیزی را نمی گیرد تا به حلال بودنش یقین حاصل کند و اگر تشخیص آن بر او مشکل شد
تنها به وقت ضرورت از آن بر می گیرد. و گروه عام به ظاهر می نگرد، پس هر چه را که نیافت و ندانست که
غصبی و دزدی است برمی گیرد و گوید: مانعی ندارد، برای من حلال است. و در این مورد شخص امین
کسی است که به حکم خدا بگیرد و در راه رضای او خرج کند1
ما معتقد هستیم که اسلام دین جامع و کامل است و برای تمام نیازهای انسان از کوچکترین
تا بزرگترین چیزها ، راهکار های جالب و در عین سادگی ولی پیشرفته دارد.
برنامه اسلام در حوزه بهداشت به طور کلی به چهار قسمت تقسیم می شود .
1-بهداشت جسم
2- بهداشت روان
3- بهداشت جنسی
4- بهداشت تغذیه
در این قسمت فقط به توضیح یکی از آنها یعنی بهداشت جسم اکتفا می شود.
اسلام در قالب واجب و مستحب و گاهی هم به عنوان مکروه و حرام به طرح دیدگاه خود می پردازد.
این برنامه با عناوینی مثل وضو ، غسل ، پاکی لباس ومکان نماز گزار و....بیان شده است.
وضو که از شستن دست و صورت تشکیل می شود، روزانه چند بار به صورت واجب غیری و چند مورد
به عنوان مستحب برای تلاوت قرآن و خواب و ...نقش اساسی در پاکی دست و صورت دارد .
غسل هم که به صورت واجب بیان شده و عناوین زیادی دارد که در رساله به انها اشاره شده است ،
نقش اساسی در پاکی و نظافت کل بدن دارد .
در روایتی از امام علی بن موسی الرضا ـ علیه السّلام ـ میخوانیم:
"برای این دستور وضو داده شده و آغاز عبادت با آن است که بندگان هنگامی که در پیشگاه خدا میایستند و
با او مناجات میکنند پاک باشند و دستورات او را بکار بندند از آلودگیها و نجاستها بر کنار شوند علاوه بر
این وضو سبب میشود که آثار خواب و کسالت از انسان برچیده شود و قلب برای قیام در پیشگاه خدا نور و صفا یابد". 1
در مورد غسل جنابت روایتى از امام رضا (ع) وارد شده است که حضرت فرمودند:
« علّت غسل جنابت نظافت است و آدمى خود را از کثافات که به او رسیده پاکیزه کند
کند و سایر بدن را پاک گرداند؛ زیرا منى از تمام بدن بیرون مىآید از این رو لازم است تمام بدن را پاکیزه کند.»2
البته هدف اصلی تقرب الهی و جنبه معنوی آن است چرا که اگر به قصد پاکی جسمی صورت بگیرند وضو و غسل
هر دو باطل است ولی پاکی جسمی در اهداف میانی و بعدی عمل به آنهاست.
البته اثرات مثبت و فوائد دیگری بر این دستورات در کلام بزرگان و دانشمندان بیان شده است که از بیان آنها صرف نظر می کنیم.
صرف نظر می کنیم.
1-(عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 104)
2-فلسفه احکام ص259