یک قانون کلیدی در تمام علوم وجود دارد و آن این است که هر چه انسان به

منبع دست اول  و اصیل نزدیکتر باشد ، خطا و اشتباه کمتری برای رسیدن به هدفش

وجود دارد. مثلا یک دانش آموز  هر چه به معلم یا کتاب نزدیکتر باشد ، موفقیت و یادگیری

علم و دانش برای او بیشتر خواهد بود. یک محدث و روای هر چه به دوران امام معصوم نزدیکتر باشد

درصد کمتری برای نقل حدیث خواهد داشت . یک انسان با ایمان هر چه به خداوند نزدیکتر باشد ،

خطا و گناه کمتری مرتکب خواهد شد. ماه مبارک رمضان که فلسفه وجودیش برای کسب و ذخیره

تقوی در دل ماهها جای گرفته است ، هر چه انسان مراقبت بیشتری داشته باشد به همان میزان به

تقوی بالاتری خواهد رسید و در نتیجه لذت بیشتری از معنویت خواهد برد.

تقوی که دستاورد بزرگ ماه مبارک است به عنوان صندوق و پشتوانه تمام کارها انسان محسوب می شود .

تقوی در خانواده باعث کاهش اختلافات خانوادگی و در نتیجه کاهش طلاق می شود .

تقوی در سیاست باعث می شود که حب باند و جناح خود ، انسان را از جاده انصاف و سلب حیثیت بی جهت

افراد نگه دارد .

تقوی در اقتصاد باعث دوری از اسراف و تجمل گرایی  ومدگرایی کاذب و .....مومنان می شود .

و....

به هرحال تقوی این هنر را دارد که هر کس به اندازه دارا بودن آن خود را به همان اندازه از خطا و انحراف باز دارد.

این انرژی بزرگ الهی  که هر سال در ماه مبارک رمضان برای مومنان روزه دار قابل شارژ شدن است ، می تواند از

افراد کوچه بازاری گرفته تا رییس و مسئولان را در یازده ماه دیگر تقویت معنوی کرده و آنها را نگه دارد به شرطی

که خود را در معرض نور این منبع قرار دهند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: اهل نجات کسی است که در گرفتن و دادن، تقوای الهی را در نظر گیرد

و به ریسمان وَرَع چنگ زند و مردم در این دو خلصت دو دسته اند: خاص و عام. گروه خاص در ریزه کاری های

ورع می نگرد، پس چیزی را نمی گیرد تا به حلال بودنش یقین حاصل کند و اگر تشخیص آن بر او مشکل شد

تنها به وقت ضرورت از آن بر می گیرد. و گروه عام به ظاهر می نگرد، پس هر چه را که نیافت و ندانست که

غصبی و دزدی است برمی گیرد و گوید: مانعی ندارد، برای من حلال است. و در این مورد شخص امین

کسی است که به حکم خدا بگیرد و در راه رضای او خرج کند1