امروزه یکی از علل نداشتن داشتن بچه زیاد ، بهانه عدم حوصله والدین است.
ریشه این عصبی شدن مختلف است اما یکی از رایج ترین آنها بخصوص از
ناحیه مادران این است که برای چیزهایی حرص می خورند که واقعا
حرص خوردنی نیست ؛ و ان به خاطر فراموش کردن دوران کودکی خود یا
عدم شناخت از دنیای کودکان است؛ مثلا بچه ریخت و پاش یا بی نظمی می کنه،
سریع عصبانی شده و اعصاب خود و بچه را خرد می کنند یا بچه لباس خود را کثیف
می کنه جیغ و فریادشان بلند میشه !!!!!!!!!!
این نظم پادگانی و خشک جایش توی پادگان یا دنیای بزرگسالان است نه بچه ای
که دنیاش در بی نظمی و شلوغ بازی است .
مادر دوست داره در همان کودکی بچه سر ساعت بخوابه و سر ساعت بیدار شه یا
در نگهداری لباس ، کیف ، کفش و...منظم باشه اگر نباشه داد و فریادش بلند میشه در
حالی که این گونه یاد گرفتن نظم ها ، زمانبر و از طریق الگو گیری یاد میگیره .
شاید ما یادمان رفته باشه در چند سالگی نظم دقیق کارهایمان کامل شده شاید
هنوز هم به نظم کامل در زندگی فاصله زیادی داشته باشیم وبه هر حال باید
به دنیای کودک توجه داشت.
واز طرف دیگر افرادی که کم حوصله در بچه داری هستند ، در سایر امور زندگی هم
آستانه تحملشان کم است باید روی بالا بردن ظرفیت خود تمرین کنند؛ به عنوان نمونه
روایات باب تحمل و سرگذشت افراد صبور را زیاد مطاله کنند .در این زمینه داستان امام
با نوه اش شنیدنی است:
دکتر فریده مصطفوی درباره نوه امام نقل می کند: نوه های امام خیلی شلوغ بودند ، امام
به دختر من که از شیطنت بچه ی خود شکایت می کرد می گفتنند که
" من حاضرم که ثوابی که تو از تحمل شیطنت حسین میبری ، با ثواب تمام
عبادات خود عوض کنم"!!!!!!!!1
1-پابه پای آفتاب چ1 ص 107 به نقل از ایران جوان بمان
