کلماتی که در عربی به معنای خانه آمده و در آیات قرآن به آنها اشاره شده است،

چندین کلمه است ولی سه مورد آنها بار ارزشی مخصوصی دارند که برداشتی از

این کلمات به محضرتان عرضه می شود.

اولی آنها واژه «منزل» است که در قرآن برای حضرت موسی ع بکار رفته است رب

انزلنی منزلا مبارکا1

و در مورد زن واژه «بیت »بکار رفته است که در مورد حضرت آسیه است که به خداوند عرضه

می کند: رب این لی بیتا فی الجنه2

و در مورد همسر و شریک زندگی که با هم باشند واژه« مسکن »بکار رفته است که

خداوند در مورد حضرت آدم و حوا می فرماید: اسکن انت و زوجک الجنه3

شاید نکاتی که از این طرز سخن گفتن از قرآن قابل برداشت می باشد، این است

که مرد نیاز به منزل دارد یعنی بعد از کار و تلاش روزانه وقتی وارد خانه می شود باید

خود را تنزل {پایین }و نسبت به خانواده فروتن و کوچک جلوه دهد ؛ قهرمان بازی

و پهلوانی را در بیرون از منزل داشته باشد و در داخل خانه با اهل آن ، خود را مساوی

آنها یا پایین تر از آنها بداند و از غرور و تعصب بی جا که باعث فرو پاشی خانواده هاست بپرهیزد.

زن هم به بیت نیاز دارد که در بیتوته کند یعنی شغل و محل اصلی زندگی زن در خانه است ،

به بچه داری و شوهر داری بپردازد که در بیان ائمه خدمت به شوهر را جهاد زن معرفی شده است.

لذا اگر وقت زیادی آورد بیرون از خانه می تواند کار کند یعنی اصل اولی و مهم برای زن خدمت در حوزه خانه است .

بعد از این نوبت به واژه مسکن می رسد یعنی اگر زن و مرد به این دو وظیفه خود عمل کردند

خانه برای هردوی آنها مسکن و محل آرامش می شود .

از این به بعد کانون خانه به خاطر آرامش عجیب آن محل رشد و پرورش انسانهایی می شود که

در جهان می توان الگوی تمام عیار بشریت باشند.

اما متاسفانه امروزه به خاطر سبک غلط زندگی خانه فقط محل خوردن و خوابیدن است و از آرامش خبری نیست ،زن و مرد

خانه را با بحث های بیهوده  که خیلی ها وارداتی و از خارج خانه وارد شده ، مثل  دیدن تجملات و....

نتیجه آن هم خانه را به جهنم وعده داده شده تبدیل می کنند و فرزندان هم سهم آنها از خانه فقط به عنوان خوابگاهاز آن

استفاده  و شریک فکر و نظر والدین نیستند!!!!!

2-تحریم 11

3-بقره 35