مخالفان غدیر می گویند: حضرت علی علیه السلام با آن همه شجاعت و

کسب مدال های رنگارنگ قهرمانی در جبهه های صدر اسلام ؛ چرا در قضیه

غدیر سکوت کرد ؟ حضرت علی علیه السلام جانشین به حق پیامبر اسلام است

و معیار و ملاک برخورد با قضایا را  طبق سنت پیامبر اکرم و سایر انبیاء الهی

انجام می دهد  نه بر معیار هوای نفس !!!

حضرت علی علیه السلام  در جواب این شبهه ، عمل به انبیاء قبل و خود نبی مکرم اسلام

می داند  و می فرماید:

«من در آنچه انجام داده‌ام به سنت پیامبران عمل کرده‌ام که خداوند عز و جل در کتابش می‌فرماید: 

قطعا برای شما در رسول خدا ص اسوه نیکویی است.گفتند: امیرالمومنین! کدام پیامبران؟

فرمود: اول آنها ابراهیم ع هنگامی که به قومش گفت: «و از شما و آنچه غیر خدا می‌خوانید

کنار‌گیری می‌کنم» (مریم/48) اگر بگویید ابراهیم بدون اینکه هیچ کدورتی از قومش دیده بود

از آنها کناره‌گیری کرد،

که کفر ورزیده‌اید؛ و اگر بگویید به خاطر امور ناخوشایندی که از آنها دید از آنها کناره گرفت،

پس عذر وصی در این زمینه بیشتر است؛و نیز به پسر خاله‌اش لوط اقتدا کردم، هنگامی که به

قومش گفت «اى کاش براى مقابله با شما نیرویى داشتم یا به تکیه‏گاهى محکم و استوار پناه مى‏بردم»

(هود/80). اگر بگویید که لوط نیرویی برای مقابله با آنها داشت، که کفر ورزیده‌اید؛ و

اگر بگویید نیرویی نداشت، عذر وصی موجه‌تر بود؛ و نیز اسوه من یوسف بود، هنگامی که گفت

«پروردگارا ! زندان را از آنچه مرا بدان می‌خوانند بیشتر دوست دارم» (یوسف/33).

اگر گفتید دعای یوسف به درگاه خدا و خواستن زندان برای خشمگین کردن پروردگارش بود،

که کافر شده‌اید؛ و اگر بگویید که برای اینکه خدایش بر او خشم نگیرد آن دعا را کرد و

زندان را خواست، که عذر وصی موجه‌تر است؛ و نیز موسی هم برایم اسوه بود، هنگامی

که گفت: از شما [فرعونیان] فرار کردم هنگامی که از شما ترسیدم» (شعراء/21) اگر بگویید

موسی از آن قوم فرار کرد بدون اینکه ترسی از آنها داشته باشد، که کافر شده‌اید؛ و اگرگفتید

موسی از آنها ترسید، پس عذر وصی بیشتر است؛ و نیز من به برادرش هارون اقتدا کردم

هنگامی که به برادر خود گفت: «پسر مادرم! همانا قوم مرا ضعیف شمردند و نزدیک بود که

مرا به قتل برسانند» (اعراف/150) اگر گفتید که او را ضعیف نشمردند و آماده قتل وی نبودند،

که کافر شده‌اید؛ و اگر بگویید که او را ضعیف شمردند و تا نزدیکی قتل وی پیش رفتند،

و به همین جهت دربرابر آنها سکوت کرد، پس عذر وصی موجه‌تر است؛ و نیز اسوه من

حضرت محمد ص است هنگامی که او قوم خود گریخت و از ترس آنها به غار پناه برد

و مرا در بستر خود خواباند؛ اگر گفتید گریختن وی از قومش بدون هیچ ترسی از آنها بود، که

کفر ورزیده‌اید؛ و اگر بگویید از آنها ترسید و مرا در بسترش خواباند و از ترس آنها بود

که به غار گریخت، عذر وصی بیشتر است»1

1-مجلسى، محمدباقر بن محمدتقى، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم السلام)، 110جلد، - بیروت، چاپ