قرآن مجید در همه زمینه ها، مدل های رفتاری و عملی را به پیروان آموزش
می دهد.اسوه بودن پیامبران سمت رسمی آنهاست که قابل اجرا در همه
زمانهاست و به عبارت بهتر ؛ راه آنها رفتی و شدنی برای همه ماست.
خداوند حضرت ابراهیم و پیروانش را الگو معرفی می کند. در سوره الممتحنه
آیه 4 می فرماید:
قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فی إِبْراهیمَ وَ الَّذینَ مَعَهُ
حضرت ابراهیم ع چکار کرده است که ما در عصر حاضر به او اقتدا کنیم؟
نمونه رفتاری او در جریان برخورد با مربی اش آزر است که دست از بت پرستی
بر نداشته است. یعنی اختلاف با او بر سر حلال و حرام الهی است .حضرت به تنها
در برابر او می ایستاد و از این اختلاف عقیدتی کوتاه نیامده که و خداوند این
اقدام حضرت را می ستاید و به ما گزارش می دهد.
در جامعه ما در بین مسئولین افرادی که خودشان پاک دست اند ولی نزدیکان آنها ،
بیت المال با به منزله ملک شخصی خود می دانند؛ ولی نه تنها از آنها جلو گیری
نمی کنند بلکه در برابر نظارت و بر خورد دستگاه های مسئول هم می ایستند و
حرام خداوند را حلال جلوه دهند و...
در بین مردم هم افراد متدینی هستند که وقتی وارد جمعی می شوند که دیگران
با آنها همرنگ نیستند و احکام خدا را رعایت نمی کنند، خجالت می کشند. مثلا وقتی
کسی وارد جمعی می شود که با حجاب است ولی اهل مجلس بدحجاب هستند
خجالت می کشد و عکس العمل از خود نشان نمی دهند. این بر خلاف سنت
انبیاء الهی است. بیزاری از روش آنها حداقل کاری است که می توان انجام داد .
نمونه های زیادی بر این قاعده قابل طرح است.
