برای مدیریت و جلوگیری از هر چیزی ، راه و روش مناسب به
خودش وجود دارد ،مهم پیدا کردن آن روش ها و عمل به آنهاست.
به عنوان نمونه مامورین امدادی برای مهار آتش ، لباس ضد حریق
به تن می کنند ، پزشکان با لباس ضد عفونی و ماکس مخصوص وارد
اتاق عمل می شوند و رزمندگان هم در برابر دشمن از کلاهخود و سپر
مخصوص استفاده می کنند. انسان هم اگر بخواهد در یک جامعه ای که
گناه در آن موج می زند ، دین و ایمان خود را حفظ کند و نفس را
از آلودگی ها باز دارد، یک روش مطمئن و کاربردی از طرف بزرگان دین بیان
شده است که زندگی دینی انسان را در برابر خطرات و سقوط در جنایات
باز می دارد و آن «تقوا و ورع» است. حضرت علی علیه السلام در یک بیان
کوتاه می فرماید: الْوَرَعُ جُنَّهٌ پرهیزکاری سپر سقوط در مفاسد است.1
تعبیر به «جنه» تعبیر جالبى است، زیرا سپر وسیله اى دفاعى در مقابل
آماج تیرهاى دشمن یا شمشیرها و نیزههاست؛ گویا هواى نفس و شیطان
پیوسته قلب انسان را هدف تیرهاى خود قرار مىدهد و انسان با ورع به
وسیله این سپر مىتواند از آزار آنها در امان بماند.
اگر انسان در زندگی ملکه ایمان و عمل صالح را در وجودش نهادینه کند
و در برابر هوای نفس ایستادگی کرده و به تعبیر امروزی« نفس را مدیریت »کند
تا در برابر هر گناه واکنش نشان دهد، هرگز فریب زرق و برق و اتفاقات مختلف
را نخواهد خورد و دین خود را از شر خناسان واکسینه و به تعبیر بهتر بیمه خواهد کرد.
1- حکمت 4
