ذکر ؛یعنی یاد کردن محبوب در همه حال ، گاهی با زبان جاری می شود
و گاهی در قلب و باطن انسان است. در اهمیت ذکر همین بس که در
روایات خوراک فرشتگان یاد شده است .
لذا تا ذکری در دل یا زبان جاری شود ، مثل آهن ربا باعث جذب و کشش
فرشتگان می شود و انسان را فرشته خوی می کند. از طرفی هر جا فرشته
حضور یابند مانند گروه ضربت عمل می کنند و شیاطین را از آن منطقه دور می شوند.
شاید به این دلیل است که خداوند در قرآن سوره احزاب آیه 42می فرماید:
«یا ایها الذین آمنوا ذکروالله ذکرا کثیرا».
نکته ای که در باب «ذکر» اهمیت دارد این است که ذکرشناسان معتقدند؛ که انسان
نباید خودسرانه ذکر بگوید بلکه باید تخصص داشت ؛ زیرا درست است که هر ذکری
باعث تصفیه باطن می شود ، ولیبعضی از آنها عوارضی دارند و می‌تواند آسیب‌های
جبران‌ناپذیری داشته باشد. گاهی باعث مرگ یکی ازعزیزان می شود و یا بلایی را
در پی داشته باشند؛ مانند استفاده خود سرانه از داروهاست. همان کارشناسان معتقد ؛
که تنها ذکری که هیچ عوارض ندارد ، ذکر« صلوات و یا حسین و.. »است.
توصیه می کنند که هر ذکری را با ذکر یا حسین یا صلوات یا یکی از ائمه بکار گیرید .
همان کاری که امام سجاد علیه السلام در دعای مکارم اخلاق کرده است
و هر بند را صلوات شروع می کند.
آری کاری که اهل بیت و امام حسین ع کرده است برای هر شخص در هر مرتبه از معرفت باشد
بدون عوارض است و آرامبخش .
ما معتقدیم اگر حادثه عاشورا قبل از نزول قرآن اتفاق می افتاد ، قطعا خداونددر قرآن
دستور می داد که از آن یاد کنند ، همان طوری که دستور داده است که ؛
وَ اذْکُرْ إِسْماعیلَ وَ الْیسَعَ وَ ذَا الْکِفْلِ وَ کُلٌّ مِنَ الْأَخْیارِ ـ..
وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ مُوسى إِنَّهُ کانَ مُخْلَصاً وَ کانَ رَسُولاً نَبِیا...مریم:54
و....
