امروزه بیش از گذشته جو و رغبت فراوان در مردم بخصوص تیپ
جوان برای رسیدن «گنج بدون رنج » بوجود آمده است. اما به قول
معروف «نابرده رنج گنج میسر نمی شود» ،شرط اساسی در هر
کاری است. در عالم معنویت هم افرادی با خواندن چند خاطره جذاب
و دوست داشتنی از چند عارف و انسان وارسته ، میل قدم گذاشتن
در عرفان در آنها زنده می شود ،و افراد شیاد هم از خامی آنها استفاده
کرده و مصیبت سنگینی بر عرفان و...وارد و چه بسا منجر به عرفانهای
کاذب و نوظهور مثل شیطان پرستی ، اشو و...شود.
اما شرط اساسی در عالم معنویت «حلال درمانی » است. که راه بسیار
دقیق اما سختی است ؛ چون آن مقام معنوی، گنج با ارزش است راهش هم
دشوار است اما قابل رفتن .لذا امام صادق علیه السلام می فرماید:
ما بلا اللّه العباد بشیء أشدّ علیهم من إخراج الدرهم1
خداوند برای بندگان امتحانی بالاتر از این قرار نداده که آنان پول را به‌درستی و در جای
خود و به اندازه هزینه کنند و نه امساک داشته باشند و نه اسراف، و درآمدزایی
آنان نیز درست و حلال باشد. یعنی هم در بعد در آمد شبهه ناک نباشد و هم در
بعد مصرف باید خمس و زکات و حق فقرا را پرداخت کرد .
هر عبادت و ریاضتی بدون حلال درمانی جواب نمی‌دهد و نتیجه‌ای ندارد. عبادت و
ریاضت بدون حلال درمانی؛ همانند ریختن آب در باک خودرو به‌جای بنزین است .
لذا کسی که حلال درمانی ندارد، رسوب پیدا می‌کند و نمی تواند از مناجات لذت ببرد
و باید مثل افراد چاق که رژیم لاغری می گیرند ،رژیم بگیرد؛ زیرا وجود مال حرام در
زندگی همانند انفجار بمبی در آن خانه است همه چیز را نابود و فاسد می کند.
خلاصه کلام برای کسب جام معنوی باید اهل تلاش و کوشش از راه شرعی بود
و به قول معروف «ره جنان رو که رهروان رفتند».
1- خصال ص8
