قرآن مجید دارای معنایی بلند و باطنی عمیق است که هرکس به 

اندازه لیاقت و استعداد خود از آن بهره می برد. قرآن شناسان علاوه 

بر فن ترجمه ، تفسیر ، تطبیق ، تاویل و شان نزول ، می توانند  

برداشت و نکاتی ناب از آیات داشته باشند که در شان نزول نباشد و

تفسیر به رای هم نباشد. زیرا تطبیق و شان نزول هرگز آیه را محدود به 

یک واقعه گذشته نمی کند.

در قرآن مجید دو سوره کوثر و تکاثر به مثابه آب و سراب ، یا دو روی یک 

سکه اند . ستون فقرات هر دو سوره بر مبنای افزایش و فزونی در زمینه

های معنوی و مادی می چرخد. مخاطبان و بازیگران سوره تکاثر دارای حس 

رقابت بی امان ، پی در پی و نامحدود برای رسیدن به ناکجا آباد و بدون

هدف اند که نتیجه آن خستگی و عقیم شدن در میدان عمل است. حرکتی

که از برون به درون شروع و تا لحظه مرگ ادامه دارد حتی سوف تعلمون ...

اما در سوره کوثر تشنگان به دنبال چشمه ای هستند که سرچشمه آن در خانه 

پیامبر اسلام و حضرت زهرا سلام الله سرازیر و  تا لقای الهی جریان دارد . این 

کشش از درون به برون در حرکت است .

خداوند در درون هر کسی یک شعبه از این کوثر تعبیه کرده است که افراد می تواند 

آن را حفاری کند و از آن بهره مند شوند. کار اصلی و درجه یک پیامبران این بوده که 

راه استخراج آن را به بشر بیاموزند .خطبه اول نهج البلاغه :یُثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ

ثور  به معنی گاو است ، چون زمین را شیار و شخم می زندو برای بهره برداری اماده 

می کند. ثور به معنی انقلاب هم  آمده یعنی کار انبیاء ، انقلاب فرهنگی است  تا راه شیار

درون را به مردم بیاموزند و گنج های درونی مردم را شکوفا کنند.

همان طوری که چاه کن ها با حوصله و تدریج چاه می کنند و به آب می رسند

که درون زمین ، سفره های زیر زمین یکی می شوند ، هر چند روی آن آبها را خاک 

پوشانده و بر روی آن می نشینند ، در درون هر کدام از ما هم یک چاه و چشمه 

کوثر است که اگر درست حفاری شود در درون آن  به کوثر پیامبر اسلام وصل خواهد 

شد . الان این کوثر با خاک غرایز پوشیده شده است و با خلوت گزینی شبانه با خود ،

خداوند و مراقبت ویژه به تدریج به کوثر معرفت خواهد رسید .