یکی از قدیمی ترین رسوم مردم ایران که ریشه باستانی دارد ، مراسم سیزده بدر است.
مردم ایران از دیر باز آخرین روز تعطیلات نوروز را با انس با طبیعت سپری می کنند.
ریشه این کار هر چند ممکن است از کارهای خرافایی باشد تا جایی که آن را به اصحاب راس
نسبت دادند ، ولی با ظهور اسلام می تواند به آن رنگ و لعاب دینی داد.
ما بسیار آداب و رسوم داشتیم که غیر مذهبی بوده ولی اسلام بعضی از ویژگی های خوب آنها را
امضائ کرده که به امضاییات شارع معروف انند .و بعضی را هم ویرایش و رنگ مذهبی
و توحیدی داده است.
این مراسم را هم می توان به قرآن عرضه کرد و آن را ویرایش و پالایش کرد.
قرآن مجید در سوره توبه آیه 112صفات و ویژگی مومنان را این طور بیان می کند:
التائبون العابدون الحامدون السائحون......
سائحون از ماده سیاحت به معنی سیر و گردش است . سیر و گردش در اسلام به دو صورت است .
الف : سیر آفاقی
ب: سیر انفسی
سیر آفاقی یعنی سیر در طبیعت و تفکر در پدیده های خدادی مثل کوه و دشت ...که انسان به
از طبیعت درس خدا شناسی را بیاموزد . اگر سیزده نوروز با این دیدگاه به دامان طبیعت
برویم ،نه تنها چیز بعدی نیست بلکه چیز خوبی هم خواهد بود،بخصوص در بهار که جلوه های
زیبای طبیعت انسان را به یاد الهی می اندازد به این خاطر پیامبر اکرم فرمود:
هر وقت بهار را دیدید از قیامت زیاد یاد کنید. چون همان طوری که زمین مرده بار دیگر زنده شده
و در ختان خوابیده دوباره بیدار شده اند همین طور هم در قیامت انسانها زنده می شوند
و غافلان بیدار خواهد شد.
سیر انفسی که به سیر سلوک معروف است .در این سیر انسان به تهذیب نفس خود همت
می گمارد و از راه باطن به شناخت خداوند پی ببرد.
لذا هر دو برای شناخت و تهذیب باطن مفید و ضروری هستنند.
بنابراین رفتن به دامن طبیعت همراه با شادی در کنار خانواده و اقوام به خاطر تجدید قوا و تفکر در آفرینش
از چیزهای مورد سفارش اسلام است.
