بعضی از افراد نسبت به خداوند یک سری پرسش دارند که برای آنها قابل
هضم نیست ؛ هرچند که تعبدا آنها را قبول دارند . علم کلام به خوبی به
این گونه سوالات جواب داده است ولی از آنجایی که بحث های علمی
خشک و عمیق از حوصله افراد عادی خارج است ، خیلی از افراد به دنبال جواب نیستند و
این گونه سوالات مثل بیماری درونی گاهگاهی آنها را رنج می دهد.
یکی از این سوالات این است که چرا خداوند خسته نمی شود ؟ یا در آیه الکرسی می خوانیم که
خداوند نه خواب سبک دارد نه خواب ستگین !!!
خیلی از این نوع پرسشها به این بر می گردد که ما خداوند را با چیز های مادی تشبیه می کنیم
و برای او ظرفیت بالاتری و بیشتری فرض می کنیم ؛ در صورتی که خداوند ماده نیست و ویژگی
چیزهای مادی را هم ندارد . حضرت علی علیه السلام می فرماید:«فَاعِلٌ لا بالْحَرَکَةُ»1
یعنی اگر خداوند بخواهد کاری را انجام بدهد نیاز به حرکت ندارد تا بعد مدتی خسته شود و نیاز به استراحت
داشته باشد بلکه هر کاری که انجام می دهد با اراده است.
فرض کنیم ما اراده کنیم که در آسمان پرواز کنیم یا اراده کنیم که در ذهن خودمان به بهترین نقاط دیدنی برویم یا
اراده کنیم که غذای لذیذی را بخوریم و.....اگر هزاران اراده کنیم ما را خسته نمی کنند ولی اگر با اسباب مادی به
یک مسافرت کوتاه برویم چقدر زود خسته و کوفته می شویم ؛ ولی از نفس کشیدن خسته نمی شویم!!!!!
خداوند با ابزار بدنی و مادی کار نمی کند تا خسته شود بلکه با اراده کار می کند و آن هم خستگی ندارد البته
اراده کردن ما فقط صورتی از اشیاء را در ذهنمان مجسم می کند ولی خداوند در بیرون تحقق پیدا می کند به تعبیر
قرآن تا ارده کند «کن فیکون »2 می شود .
این جواب ساده و خودمونی به این گونه پرسش هاست بحث نفس گیر در علم کلام علماء بحث می کنند!.
1-شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج1، ص78.
2-بقره 117
