در این دهه چهارم انقلاب سونامی های خاموش زیادی هم وارد
کشور و هم از کشور صادر می شوند. سونامی مواد مخدر که
جوان ها کشور را مثل برگ پاییزی نقش بر زمین می کند از شرق
کشور و سونامی پیری جمعیت از غرب(مالتوس) و...
اما از نظر امنیتی که در هرم مزلو در ردیف شاخص های بالای
مدیریت است ، ایران صادر کننده است .
ایران در بین شاخص های بین المللی، کشوری امن است اما ایمن
نیست. از نظر کمی و کیفی ایران جز کشور های بسیار حادثه خیز و
غیر ایمن است ؛ تصادفات جاده ای ، ماشین های بی کیفیت و
مسئولین بی درد و... باعث حوادث و ناگوار در کشور است که حادثه
دانشگاه آزاد تهران یکی از این سونامی خاموش است.
سوال این است که مسئولیت امنیت با چه کسانی است ؟ و مسئولیت
ایمنی با چه کسانی است؟ شناسایی هرکدام و نمره دادن به نهادهای
مسئول را برعهده شما خوانده عزیز !!
جای خالی مدیریت جهادی و انقلابی به خوبی مشهود است. ما از نظر ایمنی
باید نیم نگاهی به توصیه بزرگان دین داشته باشیم . نمونه آن وقتی سعد بن معاذ
وفات کردند ، حضرت رسول ص خودشان داخل قبر رفتند، اورا دفن کردند و لحد
او را گذاشتند.حضرت با دقت خشت ها را محکم می کردند. پس زمانی که از این
کار فارغ شدند فرمودند: می دانم که چند روز دیگر این بدنش می پوسد؛ اما در
عین حال این لحد را محکم می کنم. زیرا خدا دوست دارد آن بنده ای را که
زمانی کاری برعهده گرفت، آن را محکم کاری می کند.1 مشکل عمده ما در
زمینه های مختلف بخصوص ایمنی ناشی از سهل انگاری و محکم کاری نکردن است .
1- وسائل الشیعه، ج 3، ص 230.
