فرزند آوری مورد تاکید اسلام و یک نیاز فطری و غریزی انسان است .
انسانها تا به مقام پدر و مادر بودن نرسند، از نظر روحی یک نوع کمبود روحی
و عاطفی دارند به این خاطر بعد از گذشتن مدتی از ازدواج به شدت این کمبود را احساس
می کنند و تا جایی که برای درمان خود پول گزافی هم پرداخت می کنند.
اما کسانی بر اثر سبک غلط زندگی و نیاز های کاذب ممکن است این پرسش را
مطرح کنند که چرا باید بجه دار شد؟
جواب این بر می گردد به دیدگاه آنها از زندگی، هر دلیلی که برای هدف داشتن زندگی
تعریف شده ؛ همان هم برای بچه داری بیان شده است . لذا در جواب یک کلمه ای می توان گفت :
چرا زندگی می کنی؟ اگر هدفش مشخص نباشد ، وقت گذاشتن برای فرزند را هم تلف کردن
وقت می دانند!!! لذا مجبورنند، خلاء خانه خلوت خود را یا با رسانه های ارتباط جمعی پر کند یا با نگه داری
حیوان مثل سگ و... پر کند و از طرف دیگر جای خالی فرزند در خانه ، او را به شدت به محیط
بیرون از خانه سوق می دهد که پیامد های منفی آن هم کم نیستند.!!
اما وجود فرزند از نگاه دین یکی از عوامل طبیعی نشاط در خانه است.
پیامبر اسلام می فرماید:
بوی فرزند از بوی بهشت است.1
یا در جای دیگر می فرماید: فرزند بخواهید و آن را از خداوند طلب کنید که فرزند مایه روشنی چشم
و شادی قلب است.2
نکته دیگر اینکه اسلام که این قدر به فرزند آوری تشویق کرده است خودش با مهندسی دقیق
خود تعداد آنها را تعیین می کند؛ به این خاطر تا سن یائسگی که زن قدرت بدنی
و تربیتی دارد به طور طبیعی اجازه داده و بعد از آن شرایط را در نظر گرفته و اجازه باردار شدن نمی دهد.
لذا ما نباید با صغری و کبری ذهن مان برای خداوند تعیین تکلیف کنیم !!!
بعضی هم سختی بچه داری را مطرح می کنند!!
آیا در این جهان کاری که نتیجه عالی داشته باشد ، بدون سختی به دست می آید از اختراعات علمی تا
قهرمان ورزشی و ...همه و همه بدون زحمت و سختی ممکنه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
1-نهج الفصاحه ص 374
2-مکارم اخلاق ص 224
