امشب سال روز وفات شیر زن کربلا ، حضرت زینب سلام الله علیهاست ؛ضمن تسلیت
این مصیبت بزرگ به ولی عصر و همه ارادتمندان آن حضرت ، با چند جمله یادی از آن بانوی
بزرگ اسلام داشته باشیم .
در عظمت این بانو همین بس که اگر ایشان در کربلا نبود خدا می داند سرانجام قیام امام به کجا
منجر می شد و چه اتفاق های دیگری برای بقیه اسرا بخصوص امام سجاد علیه السلام می افتد .
به حق که ایشان به معنا واقعی کلمه در مدیریت بحرانها تبحر خاص داشت تا جایی که در بحرانی ترین
و غمبارترین حوادث تاریخ بشر یعنی حادثه کربلا ، طوری آن را مدیریت کرد که اشک یزید لعنه الله علیه
را هم در آورد و برای همیشه تاریخ او و همفکرانش را رسوا عام و خاص کرد .
و در برابر دشمن با این هم مصیبت و گرفتاری ؛ نه در انجام اعمال عبادی خود کوتاهی کرد تا جایی
که نمازشبش را هم به علت ناتوانی جسمی نشسته خواند !!!!!!
چیزی که اگر یک هزارهم آن برای ما اتفاق بیافتد تمام فعالیت های عبادی را تعطیل می کنیم و دست
به دامن این و آن می شویم و...
و نه از نظر اعتقادی کوچکترین خدشه ای به مبانی دینی او وارد شد تا جایی که با گفتن« ما رایت
الا جمیلا»1 دوست و دشمن را شوکه کرد . این حرف ایشان دو نکته اساسی داشت: یک نکته این که
آنچه دیدم رضایت الهی و جهاد بود و از بین بردن کفر ،الحاد و ظلم ، همه آنها برایم جمال و زیبا بود.
دوم اگر بدی و گرفتاری از طرف انسان باشد ،مذموم و زشت است اما آنچه از سوی خدا باشد و
خوب مدیریت شود، همه اش خوبی است و غیر از زیبایی و جمال هیچ چیزی دیگر نیست ؛ برای اینکه
ما بنده خداییم و او ارحم الراحمین است و او هرگز بدی بنده هاش را نمی خواهد با این سخن یک
قاعده کلی برای مواجهه با گرفتاری و مشکلات را برای ما درست کرد. که در برابر قضا و قدر الهی صبور باشیم.
1- الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج2، ص: 115
