هر چند خط فاصله در ادبیات نوشتاری برای سهولت بکار می رود و باعث
یکپارچگی متن و با مفهوم بودن آن می شود و لی در معاشرت و روابط اجتماعی
از جدایی و دوری حکایت می کند.
این علامت هرچند در ادبیات با «_» خود را نشان می دهد اما در بین دوستان و خانواده
گاهی با یک سخن ، یا یک خصلت و یا یک واکنش خود را نمایان می کند و باعث
جدایی ما با دیگران و نفرت آنان می شود.
گاهی یک حرفی سخیف دوستیهای چند ساله را به دشمنی تبدیل می کند!.
گاهی رفت و آمدهای زندگی را با دوستان با یک توقع بی جا قطع می کنیم !!.
گاهی یک لجاجت زن و شوهر را به دادگاه خانواده کشانده
و باعث جدایی و طلاق بین آنها می شود.
گاهی کسی را استاد تمام عیاری می دانیم ولی با تکبر و
غرور خودمان را از علمش دور و جدا می کنیم .!
گاهی با یک گناه رابطه مان با خدا قطع می شود.!
و گاهی ....
پس خط فاصله زندگی همان صفات زشت است در هرجا و از هرکس دیده
شوند او را از جامعه بایکت و دور می کنند.
پس باید با پاکن توبه گناه را پاک ، با مجبت و گذشت دوستی ها را به وصل کرد.
امام علی علیه السلام :
إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَه
به خشم درآوردن و شرمنده ساختن دوست، مقدمه جدایی از اوست.
نهج البلاغه (صبحی صالح) ص559
