انسان در عمر چندین ساله خود با انواع سفرها مواجه است . گاهی
سفر شغلی و کاری است و گاهی برای تغییر ذائقه و برای رفع
خستگی است و گاهی ...
اما از همه بهتر ،سفر به سوی حق است که از آن در عرفان به نام
«سفر مِنَ الخَلقِ إلَی الحَقّ» یاد می شود.
در این سفر مناظر دیدنی فراوانی است که هم لذت بخش ترند و هم
انسان را مست می کنند. در این سفر هرگز سد معبر و یا موانع بستن راه
وجود ندارد و از همه بهتر،مقصددر این سفر از همه سفرها نزدیک تر است.
امام سجاد علیه السلام در دعای ابو حمزه ثمالی می فرماید :
أنَّ الرّاحِلَ إلِیکِ قَرِیبُ المَسافَه...خدایا! کسی بخواهد به طرف تو برود از
همه مسافرت‌ها نزدیک‌تر سفر الهی است، برای اینکه هیچ فاصله‌ای نیست.
البته به شرطی که کسی قصد سفر کند و در سیر و سلوک الهی قدم بنهد و گرنه
از همه سفر ها طولانی تر خواهد بود به این دلیل است که امام علی علیه السلام می فرماید:
آه "مِنْ قِلَّهِ الزَاد وَ طُولِ الطَّرِیق"1 یعنی راه طولانی است برای کسی که زاد و توشه ندارد
و بار گناه بر دوش او سنگینی کند . ولی اگر کسی یک پا بر هوی نفس بگذارد ، پای بعدش
به مقصد رسیده یعنی به لقای حق لنگر انداخته است.
1-نهج البلاغه/ کلمات قصار / 77
