محور اصلی اعیاد اسلامی و ملی بر روی یک کلمه می چرخد و آن «قلب»است.
«قلب»را قلب گویند؛چون مداوم در حال تغییر و دگرگونی است ؛گاهی شاد، گاهی
غمگین و دارای نوسان است . در روایت تشبیه به گنجشگ شده که همواره
از این شاخه به آن شاخه در حال پریدن است و استقرار ندارد. لذا پیامبر اکرم(ص)
این دعا را زیاد بر زبان می‌آورد: «یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک»
از نظر ظاهری هم تمام حیات انسان به قلب وابسته است ،اگر از کار افتاد ،انسان
هم از حیات و زندگی ساقط می شود. و در آخرت هم نمره به قلب پاک و سالم
می دهند نه به سایر اعضاء ، در قرآن سوره شعرا ء 88می خوانیم :
یَوْمَ لَا یَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ
در دعا تحویل سال هم از خداوند که گرداننده قلب ها ،دیده ها و فصل هاست
می خواهیم که این قلب متغییر و حالات آن را به بهترین صورت که خودش صلاح می داند ،
تغییر حالت دهد. یا مقلب القلوب و الابصار .... حول حالنا الی احسن الحال
در ماه رمضان هم که قلب ماههای قمری است و اول سال عرفاست .آنجا هم از خداوند
احسن حال را می خواهیم: اللهم غیر سوء حالنا الی احسن الحال
خلاصه کلام؛ محور اصلی کار و تلاش برای یک انسان موحد در عید نوروز یا عیدی و کادو
گرفتن درجه یک از خداوند ، خواستن عالی ترین حال و قلبی سالم است که حیات مادی
و معنوی ما به آن بستگی دارد ، همان طوری که سال ها از گذشتن پی در پی شب و روز
و فصول مثل بهار و...تشکیل شده است .
به این دلیل عیدی و کادوی«قلب»از عید نوروز شادی آن است که در گرو صله ارحام و
دستگیری از فقراست؛ زیرا چیزی مثل کمک به فقرا و خوشحال کردن اقوام، قلب انسان
را شاد نمی کند!!!
بنابراین روح و جان عید نوروز و سایر اعیاد ، اصلاح و پاک نگه داشتن «قلب »از کینه و
رذایل اخلاقی است.
