قرآن مجید در بین پیامبران ،دو پیامبر را از پیامبران سابقه دار می دانند .
یکی از آنها حضرت موسی علیه السلام است که وقتی خداوند دستور
داد به طرف فرعون برود، فرمود: خدایا! من سابقه دارم، جوانی را
کشتم، اگر بخواهم بروم، نزد اینها مذنب هستم؛ لَهُمْ عَلَیَّ ذَنبٌ، 1
من نزد اینها گناهکار هستم، نه نزد تو!
یعنی هر چندکشتن آن جوان ، دفاع از مظلوم و مورد رضایت خداست؛
ولی آنها مرا مجرم می دانند و در پرونده من کیفر خواست تشکیل دادند
تا مرا محاکمه کنند و قصاص کنند .
پیامبر مکرم اسلام هم، از نظر قریش سابقه دار وگناهکاراست .
چون در جنگ ها و غزوات مثل ؛ بدر ،احد و ...بسیاری از سران کفر را به
هلاکت رساند؛ لذا خداوند در سوره فتح بعد از فتح مکه وجود مبارک
حضرت را از همه آن گناهان تبرئه می کند و آب پاکی روی دست همه
می ریزد.یعنی کسی که معصوم است نه در گذشته گناه دارد نه در آینده.
لذا در سوره فتح فرمود: لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَ ما تَاَخَّرَ2
