همانطوری که انسانها دارای زبان های گوناگون و بین المللی برای
ایجاد ارتباط اند ، موجودات هم علاوه بر زبان مختص به خود دارای
یک زبان بین المللی اند و آن ارتباط و خط مستقیم با خداوند اند.
یعنی هر موجودی در درون خود فقط دست نیاز به سوی خداوند بلند
می کند و از او تشکر و سپاس گذاری می کند ، او را تسبیح می کند
، از او می خواهند که مشکلاتشان را حل کند ،چرب زبانی و چاپلوسی
در مرام و دستور زبان آنها نیست ، این نوع زبان گفتگو در حد خود منحصر
به فرد است ، زبانی که به تعبیر قرآن خیلی از ما سواد و فهم آن را نداریم .!
اِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ اِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسبیحَهُم 1
فقط در بین مخلوقات انسان است که گاهی به غیر خداوند تکیه می کند و
دست نیاز به هم نوع خود دراز می کند و زبان تملق دارد . به تعبیر امام سجاد
علیه السلام این روش غیر از سفاهت و احمقی جایگاهی در نظام آفرینش ندارد !
صحیفه سجادیه که «طَلَبَ الْمُحْتَاجِ اِلَی الْمُحْتَاجِ سَفَهٌ 2
چون باید به کسی مراجعه کنیم که نیاز ما را بداند، بتواند و انجام بدهد و منّت
هم بر ما نگذارد و آن خداست.
2- صحیفه سجادیه، ترجمه حسین انصاریان، ج1، ص158-159.
