همان طوری که قوانین بشری در یک تقسیم بندی به دو بخش تقسیم می شوند:

یکی قوانین ثابت که گذشت زمان باعث تغییر و کهنگی آنان نمی شود مثل زشتی دروغ

،دزدی وخیانت و ....

و دیگری قوانین متغیر: این قوانین در یک برهه ای از زمان کاربرد دارند و در زمان دیگر فاقد

اعتبار و ارزش اند.مثلا قوانین مربوط به رانندگی قبلا نبوده ولی امروزه بوجود آمده است و ممکن

است صد سال دیگر به کلی عوض شوند.

شخصیت های بزرگ هم به دو گروه تقسیم می شوند .

1- شخصیت های ثابت که فرا زمانی هستند و در هر زمان خود و سخنانشان نو و تازه اند که در راس

همه پیامبر و خاندانش هستند که گذشت زمان از شخصیت انها نمی کاهد و سخنان و سیره آنها نیاز واقعی

و درمان دردهای بی درمان جامعه امروز است.

2- شخصیت های متغییر که مربوط به زمان خود یا چند قرن بعد از خودشان اهمیت دارند. ما شخصیت های

زیادی داریم که فقط در تاریخ نامی از آنها ذکر شده و خلیی از افراد جامعه از شرح حال آنها بی خبر ند در

حالی یک زمانی برای خودشان ارزش ئ اعتبار اجتماعی فوق العاده ای داشتند.

یکی از این شخصیت های فرا زمانی ، وجود نازنین امام حسین علیه السلام است که با قیام جانانه خود

خونی تازه ای به حیات انسانی و اسلامی بخشید. چیزی که هنوز هیچ دانشمند و متفکری به عمق کار او

پی نبرده اند و هر اندیشمندی  ذره ای از قیام او را تبین کرده است و مردم هم هرچه برای او انجام دادند ،

افراط نبوده بلکه به تعبیر بزرگی همش تفریط و کوتاهی بوده است.1

بی جهت نیست که بعد از گذشت هزار و چهارصد سال از قیام آن بزرگوار آن دانشمند مسیحی می گوید:

«امام حسین(ع) در جغرافیای مکانی و زمانی نمی‌گنجد. زندگی امام‌حسین(ع) به زمان و مکان خاصی تعلق ندارد.

او فراتر از زمان و مکان است. امام حسین(ع) فقط متعلق به شیعیان نیست بلکه متعلق به همه جهانیان است.

بهتر است بگویم امام حسین(ع) گوهر ادیان و جاودانه تاریخ است. اگر امام حسین(ع) به ما مسیحی‌ها تعلق داشت

در هر شهری در دنیا برای او یک پرچم برافراشته می‌شد.»2

1- آیت الله وحید خراسانی

2-آنتون بارا