در جهان امروز فراموش کردن معاد و غفلت از قیامت ، گویا برای بعضی ها کلاس داره،

لذا از هر موضوعی سخن به میان می آورند غیر از جهان بعد از مرگ ، شاهد این مدعا؛ نگاه 

گذرا به روزنامه ها ، تلگرام ها و... حتی برای بعضی افراد گفتگو کردن از معاد حالشان بعد

میشه و سریع موضوع را عوض می کنند! در حالی که یاد مرگ نقش تعیین کننده ای در زندگی

 دارد و انسان را در برابر گناه واکسینه  و برای آن دیار آماده می کند.

افرادی که در این تابستان گرم ؛ مرتب از گرما و عرق کردن می نالند و و هر روز لباس عوض می کنند

و عطر ها مختلف استفاده می کنند تا بوی عرق آنها خود و دیگران را آزار ندهد، خوب است یک چند

لحظه در این چند سطر تامل کنند.

بعد از نفخه صور که مردم برای حساب و کتاب در محضر الهی حاضر می شوند به سرزمینی قدم

می نهند که اولا: جنس آن زمین حرارت زا ست . ثانیا: ازدحام جمعیت ،از اولین تا آخرین انسانها

جمع شده اند. ثالثا: آن مکان تنگ و کوچک در نظر گرفته شده است. رابعا: اضطراب ، استرس و شرمندگی

از اعمال، خود حرارت مضاعف دارد.در نهایت نزدیک شدن خورشید به اندازه یک میل چنان عرصه را

بر انسان های مجرم تنگ می کند که غرق در عرق می شوند و ناله شان آن چنان بلند است که

حاضرند هر چه سریعتر خداوند حکم آتش  را به آنهابدهد و راهی آتش جهنم شوند.1

البته خوبان در آن صحنه در ناز و نعمت الهی اند و از طرفی مجرمین درجه عرق و شرم آنان  بستگی به

اعمال زشت آنها دارد . روایت زیر این صحنه را این طور بیان می کند.

پیامبر خدا(ص) فرمود: «هنگامی که روز قیامت فرار رسد، خورشید آن‌قدر به مردم نزدیک

می‌شود که فاصله آنها با خورشید به اندازه یک یا دو میل خواهد بود. آن‌قدر خورشید آنان

را گرم می‌کند که هرکس به مقدار اعمالش در آن فرو خواهد رفت؛ برخی تا پاشنه پا و برخی

تا زانو و برخی تا کمر و برخی را لجام می‌کند. راوی می‌گوید: دیدم که پیامبر به دهانش اشاره

می‌کند؛ یعنی تا دهان در عرق فرو می‌روند.2

1-پیامبر خدا(ص) فرمود: «در روز قیامت، فرد کافر، به خاطر طولانی بودن آن روز، و به واسطه عرقش،

لجام می‌شود. تا این‌که به خدا عرض می‌کند: ای پروردگارم! به من رحم کن حتی اگر در رفتن به آتش باشد».

المعجم الکبیر، ج 9، ص 155،

2-سنن ترمزی، ج 4، ص 614