محل نزاع اصطلاحی است که علماء در تحریر بحث ها بکار می برند و آن یعنی
محل بحث باید مشخص باشد و اموری که ربطی به بحث ندارد ،خوداری شود تا موضوع
به طور شفاف تبین شود.
محل نزاع امام با شاه در یک جمله حلاصه می شد ، آن نحوه اداره کشور بود .
چون ماهیت این دو دیدگاه با هم ضد و در واقع مخالف هم بود، نمی توانستند
با هم کنار بیایند.
امام ره قائل به ولایت فقیه بود که در خط و جناح امامت است یعنى پیشوایی
معنوى و پیوند عاطفى و اعتقادى با مردم. اما شاه مجری حکومت سلطنتی بود؛
یعنى حکومت با زور ، قدرت و فریب؛ بدون هیچگونه پیوند معنوى و عاطفى و ایمانى.
این دو، درست نقطه مقابل همند . امامت، حرکتى در میان امت، براى امت است اما
سلطنت؛یعنى یک سلطه مقتدرانه علیه مصالح مردم و براى طبقات خاص ، براى
ثروت اندوزى و براى شهوترانى گروه حاکم.
ولایت فقیه ازنظر اعتقادی و عملی نزدیک ترین نوع حکومت به امامت و ولایت ائمه
است . در ولایت ائمه «عصمت» شرط لازم است ولی در ولایت فقیه شرط لازم
« عدالت» است .
ظاهرانقلاب امام علیه شاه پهلوی است که دست نشانده امریکاست ،
اما در باطن، یک قیام براى ارزشهاىاسلامى ، معرفت ، عزت و
اینکه مردم از فساد ، پستى و جهالت نجات پیدا کنند.
حضرت امام ره این اصل مترقی اسلام را از حوزه و کتابخانه ها
بیرون کشاند و آن را وارداجتماع کرد و در معرض چشم جهانیان گذاشت
هر چند هم هزینه زیادی متحمل شد. با اینکه کشور ما سالها اسلامی بود ولی
هرگز فقها مجری احکام و حکومت نبودند و عملا قوه مجریه به دست
سلاطین بوده حتی در دوره مشروطیت .
امام ره با صدای بلند فریاد زد که :«مجموعه قانون برای اصلاح
جامعه کافی نیست.برای اینکه قانون مایه اصلاح و سعادت بشر
شود به قوه اجرائیه و مجریه احتیاج دارد»1
.-->
