یکی از مهمترین دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران بحث رهبری است.
چیزی که از اختراعات و اکتشافات فقه مترقی شیعه است . زیرا در جهان
بشری حساس ترین مسئله هر ملت ، بحث حاکمیت و رهبری است .
این قضیه در طول تاریخ مورد بحث و گفتگو بوده و هر ملتی در هر برهه ای
از تاریخ خود ،طوری آن را برای خود حل کرده که نوعا دارای نواقص معتددی است؛
لذا از نظام پادشاهی گرفته تا دموکراسی همه و همه دارای نواقص بوده و هستند!!
اما در اسلام به خوبی حل شده ؛ زیرا در آن مهمترین نیاز های بشری مانند معنویت
، کرامت ،آزادی وسایر نیازها مادی ....مورد توجه قرار گرفته است .
به این دلیل وقتی این کار از طرف خداوند به خوبی برای مردم تبین شد ، به شکرانه آن
سالانه جشن باشکوهی گرفته می شود به نام «عید غدیر » چون حقیقتا برای مردم
عید است و از طرفی این الگوی تمام عیار هر ساله در معرض دید جهانیان قرار گیرد تا
رهبری خود را با آن هماهنگ گنند.
ولی فقیه(واجد شرایط) در عصر غیبت چون نزدیکترین فرد به امام معصوم است این سمت
را رسما بر عهده می گیرد .اما ممکن است برای عده ای این سوال پیش بیاید که نظام ولایت
فقیه با نظام شاهنشاهی چه فرقی دارد؟ هردو تا زنده اند باید حکومت کنند؟ این همان معنای
استبداد است!!!
در جواب باید گفت : که فرق آنها عموم و خصوص من وجه است یعنی هر چند هردو مادام العمر
هستند،اما ولایت فقیه سمتی است که از سوی شارع مقدس تعیین شده و مانند
مرجعیت است و تازمانی شرایط رهبری باشد ، ولایت او هم ماندگار است و مانند
حکومتهای سلطنتی نیست که شاه،در هر زمان شاه باشد،خوب یا بد، توانا یا ناتوان و...
